Filipijnen en laatste week met mn buddy Maartje

Ik open dit verslag maar weer met 'geen nieuws, is goed nieuws'. 

Dus bij deze niks nieuws. Houdoe...
Dat was mooi kort he, Grapje!! Neeee..Dit wordt een lange...

Filipijnen 17april- 6 mei

Surprising my sister!!!! (En mezelf)

17 april was de dag dat ik mijn zus verassen mag! Ik kon ook de 16e vliegen, maar 17e is opa's verjaardag en ik ben altijd een beetje bijgelovig en dacht dat moet wel goed zitten! Toen ik het tegen mama zei dat ik merel wilde verassen, zei ze precies hetzelfde :)) toestemming gekregen van onze Rony, dus gaan met die banaan.
Volgende missie... Trying to keep it a secret for Merel. (Mission impossible!!!)

Andere missie; je vlucht op tijd halen (voor mij; Mission impossible) 
12.45 am zou ik vliegen dus 2 uur van te voren inchecken. Na een wat vermoeiende rit naar de airport. Een grote backpack van 16 kilo, nog een losse tas van 2 kilo aan vastgeknoopt en dan nog mijn kleine backpack op mn buik wandelend naar de metro. Heel fijn begon het lekker hard te regenen, dus mijn regenjas aan en lekker zwetend op zoek naar de metro. Door de regen werden mijn slippers erg glibberig en ja BAM!! Weer op m'n kontje samen met mijn 20 kilo, glijd ik lekker over de grond voor een paar winkels. Voordat je dan weer overeind staat, maar het was gelukt, Toppie!! Je had die gezichten eens moeten zien van die mensen die op dat moment in de winkel waren, hahhaha.
Maar niks houd me tegen want ik ga mn 'just engaged sister' opzoeken in the Philippines =)

Precies 10.45 stond ik dan bij de incheck balie. Het duurde ietsje langer als normaal en meestal luister ik niet zo naar het gebrabbel, maar volgens mij hoorde ik ze achter de balie zeggen 'your flight was last night'.
Sorry wat zeggie?!?!?
'Your flight was last night, you missed your flight'.
#!*@#!!@#*!!! Neeeee dat meen je niet?!?!
Ja echt waar!! In plaats van 12.45 wat op de ticket staat, is het dus 00.45 en ja dat had ik met een nieuw record met 12 uur precies te laat gemist........
Kei hard janken en nee dit was echt geen toneelstuk, want ik moest zo snel mogelijk een nieuw ticket regelen om de volgende vlucht niet te missen :(
Weer met al m'n spullen moest ik in de ontzettend grote airport op zoek naar de  balie voor een nieuw ticket.
Een hele lieve meid van de airport kwam me al tegemoet lopen, want ze zag natuurlijk al dat ik helemaal overstuur was.
Ze bleef bij mij totdat we een betaalbare ticket konden vinden. En maar steeds heel lief zeggen 'please madame don't cry', want ze wist natuurlijk ook niet wat ze met mij aan moest zo. Ze had ook nog geprobeerd mij te coachen om mijn ticket nog in te ruilen voor een andere, maar dat was niet meer mogelijk.
Al met al toch nog een nieuw ticket weten te regelen om dan echt mijn zusje te verassen EN NIET MEER MEZELF!!!!!
Ze kwam ook uit de Filipijnen en was heel blij voor mij en me zus en natuurlijk Rony, dat ze gaat trouwen met een Filipijntje vond ze helemaal leuk! 

Boracay:
Op naar de vlucht van Manila naar Kalibo. Deze keer heel goed navragen, voor andere verassingen te voorkomen. U bent nu op terminal 3 en je moet naar terminal 2, buiten staan taxi's te wachten. Inmiddels was het alweer 19u en 21u zou ik vliegen. Geen idee waar terminal 2 was, maar het verkeer in Manila is zo'n chaos dat ik meteen een taxi nodig had. Natuurlijk werd ik hier als enige blanke blonde meteen voor de gek gehouden en heb ik maar liefst 600 peso moeten betalen voor 5 kilometertjes. Geeft niks, moet dan maar, als ik m'n vlucht maar heb. Nog even naar mijn ticket kijken of ik wel vandaag vlieg.
Met 1 oog opslag zie ik terminal 3 staan. Nog een keer lezen. Er staat echt vertrek terminal 3. Taxi chauffeur, gaan we nu naar terminal 2 of 3? Je gaat naar terminal 2. Maar op m'n ticket staat terminal 3?! Laat me even kijken en de lieve taxi chauffeur zet de auto stil (midden op de weg), telefoon bijna op zn neus gericht en daarna weer naar zn schoot. Hij had zn leesbril niet bij haha, mooi stel, samen weten we nog niks. En ja hoor ik betaalde 600 peso voor een retourtje naar dezelfde airport. Ik beelde me maar in alsof ik nog in het Universal park van gisteren was, van de ene attractie naar de andere ;)

Magoe! Ik lande veilig en wel op Kalibo, waar Rony en Merel mij al stonden op te wachten. Rony had nog een leuk verhaal opgehangen om Merel af te leiden, wat haar stiekem wel aan het denken had gezet... Maar nee die wist wel beter =) het was inmiddels al half 1 voordat we echt in Boracay aankwamen en we hadden elkaar zoveel te vertellen dat we om half 2 toch echt naar bed moesten. Of ja, Merel en ik dan. Rony de echte gentleman had zijn bed opgeofferd voor de zusjes en is zelf op de grond gaan liggen :(
Volgende dag samen met Merel op zoek naar een hostel, waar ze zelf de eerste keer in de Filipijnen ook verbleef. Daarna samen lekker in het zonnetje wandelen naar haar werkende verloofde en mn schoonbroertje@Fridays. 

LIFE AT BORACAY WHAT A PARADISE!!!! Zo mooi, helder blauw water, wit zand en heeerlijk fel zonnetje. Nou dat hadden we wel geweten, verbrand!! Murl heeft letterlijk op de blaren mogen zitten... Slimpies =)
En zo kwam ik iedere dag even bij het verloofde stelletje op bezoek, tot de zon onderging. Prachtige zonsondergang! Iedere dag weer opnieuw, B-E-A-utiful!!! Rony en Merel hebben samen aan mij het eilandje laten zien en proeven, lekker local eten at tali papa, zeiltripje en vrienden + roeiteam van Rony leren kennen. 
Tijdens die week was toevallig ook de belangrijke roeikampioenschappen van Rony's rowing team 'the Guardians'. Het was heel mooi om eens in het echt te zien waar Rony vandaan komt en wat ie zoal doet en dat die twee gek op elkaar zijn, is een ding wat zeker is!
S avonds ging ik met Deense meiden van mijn kamer het nachtleven van Boracay verkennen, met dan ook de daarbij horende Boracay rum at the beach. 
Ik heb een hele fijne tijd gehad in Boracay en zou zo weer een keer terug willen. Wie weet? Met the Newly weds :-)

Cebu:
Van Boracay met de ferry naar Kalibo en vervolgens een transfer naar het vliegveld. De vorige keer was Rony bij dit ritje en ik was in een halve-slaap-mode dus had helemaal niet in de gaten dat we geen fee hoefden te betalen, omdat we nu met een local waren. Dat weten ze hier wel heel creatief te bedenken, voor ieder kleins extra fee te betalen. Vervolgens van Kalibo vliegen naar een ander eiland Cebu. Vanaf daar weer met de taxi naar de haven voor de boot naar het eilandje Bohol. Voor jullie klinkt het vast allemaal Chinees nou voor mij ook, maar dan Filippijns. Eilandjes bezichtigen is prachtig, maar voordat je bij een ander eiland bent, ben je letterlijk een dag verder. Gelukkig had ik daar een heel lief vrouwtje ontmoet die ook die kant op ging. Heel bezorgd bleef ze steeds bij mij en ze benadrukten nog 'betaal niet teveel, want ze weten de prijzen wel te bedenken, trap er niet in'. Heel leuk vrouwtje. Samen gekletst, maar van vliegtuig naar boot, van bus naar bus de hele dag door, was ik de hele tijd weg aan het sukkelen. Zij moest eerder uitstappen dan mij en maakte me wakker en moest even uitstappen van haar, want ik viel steeds in slaap en ze wilde mijn nummer en email hebben... Want het werd donker en was 'veel te sleepy', ze vond het echt helemaal niks een meisje alleen door de filipijnen haha! 
Maar ze had gelijk, inmiddels was het pikke donker en ik werd in the middle of nowhere gedropt en was nog niet eens op plaats van bestemming. Half uur wachten op de bus, mocht ik uitstappen langs de weg, want daar was het hostel. Nuts Huts. Het bordje zag ik inderdaad wel staan, alleen het pad om daar te komen? Het was zo donker en moest over een soort bospad waar je 'door de bomen, het hostel niet meer ziet'. Gelukkig kwam er een heel leuk stelletje voorbij, die verbleven al in hetzelfde hostel en die hadden wel goed voorbereid een zaklamp bij. Eenmaal aangekomen, was er nog een leuk trapje van maar liefst 150 treden, eitje natuurlijk met al mn spullen :-S  Die avond nog gezellig met het stelletje en nog een paar anderen gekletst. Wat bleek dat die jongen een trycicle (scooter met zijspan) had geregeld voor dat bospad (vol met keien), wat niemand kan weten als je er nog nooit bent geweest. Kun je het je voorstellen? Het ritje duurde langer met de trycicle dan te voet en het gerammel en gesteiger was bijna eng en Itai (die Israëlische jongen) had verstandig besloten om die arme chauffeur te betalen en vanaf daar maar te lopen. Wat hebben wij gelachen, over dat pad rijden is echt onmogelijk!! 
De volgende dag zijn we met zn alle naar de chocalat hills gegaan met de local bus. Zo grappig bedenk je de oude schoolbussen voor, verroest, open ramen en kei harde muziek en vol is niet vol.. Dan maar het dak op. Van het dak op zoek naar de Tarsiers, hele schattige kleine aapjes/marmotten/gremlings? 
Van de kleine Tarsiers naar een cockfight. Hopelijk weten jullie meteen wat ik bedoel, want toen ik het bordje voor de eerste keer zag.. Heb ik wel een paar keer met mn ogen geknipperd en gedacht..
Maar dit gaat om een hanengevecht die met messen aan hun poten vastgeknoopt een gevecht aangaan en doorgaan totdat er eentje gestrekt ligt. Wanneer dit te lang duurde dan zorgde ze er wel voor dat het haantje, het haasje was. Echt akelig om te zien en het gaat erop hoor, want ze wedden voor geld. Uiteindelijk zijn we 1 voor 1 met een omgedraaide maag uit de arena gestapt.
Ik had hier zo'n leuke klik met ngo een Nederlandse jongen Peter en die Israelische jongen Itao dat we met zn 3e naar het volgende eilandje zijn gegaan.

Siquihor:
Met de ferry naar het volgende eilandje. Wij met zn 3e Keurig op tijd en de Filipino's waren ook weer keurig een uur te laat om te vertrekken. Maar we vermaakten ons toch wel. Spullen op de grond gepland en zelf ook op de grond gaan liggen met muziek en ons gezicht naar de oceaan gericht, met de maan daarop weerkaatsend en heldere sterrenhemel, geweldig!
Alleen dan kom je middennacht aan en staan alle taxi's trycicles en busjes al klaar en de concurrentie is begonnen. Voor een belachelijke prijs, op zoek naar een hostel die we nog niet hadden geboekt. Alles was al gesloten en we waren inmiddels echt heel moe. We zijn toen maar op een paar bankjes buiten gaan liggen en als een blok in slaap gevallen. De volgende dag wakker worden van de zon op je gezicht en de zee, ohhhhh zwaar leven hihi
Spullen bij elkaar rapen en op naar een echt bed, alhoewel we heerlijk hadden geslapen. We verbleven in een echt beachresort voor een echte Filipijnse prijs :) We hebben hier Koninginnedag gevierd met een koninklijk kaartspelletje en een extra drankie op onze Bea. Het eiland verkend op de scooter en mn eerste cliffjump gedaan. 12 meter van een rots naar beneden in de zee springen. na 100x tot 3 geteld te hebben, had ik dan toch de sprong gewagen. Heel gaaf! Alleen het zout water daarna in je ogen, keel en maag en je bikini overal en nergens is dan weer minder 8-) s avonds een lekkere mangoshake drinken bij een goeie BBQ bij ons in de buurt. Op bezoek bij een echte witchdoctor, liggen in een hangmatje, picknicken met een verse kokosnoot op het strand, genietend van de sunset, drankje en oneindige sterrenhemel.. Kan ik wel weer zeggen dat we heerlijk hebben genoten op Siquihor! :)

Boot van Cebu naar Manila
Na het maximaal genieten stond me een 3 daagse tour te wachten. Geen excursie. Nee mijn eigen plan kwaliteiten, zelf uitvoeren. Van Siquihor met de boot naar Malapasqua, met de boot weer terug naar Cebu. Totaal een volle dag, een volle dag wachten + 3 uur vertraging gratis erbij, kei fijn! Met de boot (24 uur) van Cebu naar Manila. Waar ik zou vliegen met een tussenstopje in Singapore naar Bali. Wat ook nog leuk is om bij te zeggen. Ik had die nacht een hostel geboekt in Cebu, maar ook toen was het pikke donker en ze waarschuwen dat je niet alleen s nachts door die steden moet lopen... Dus zag de bui al hangen. Maar tijdens het wachten op de boot raakte ik aan de praat met een Filipijnse juffrouw die al 30 jaar met veel plezier les gaf en mij ook nog eens de les ging lezen haha. Ze was heel behulpzaam, maar benadrukte ook weer, vertrouw niemand en pas op! Dus toen ik vertelde dat ik de taxi naar mijn hostel wilde nemen, stelde ze voor om op haar vriendin te wachten en om dan met zn 3e naar mijn hostel te rijden. Zodat ze zeker wisten dat ik goed was aangekomen, dat is nog eens mooi he!!
Meteen in mn bed gekropen en de volgende dag de bootreis. 3 uur van te voren aanwezig zijn en dan bij aankomst horen dat je boot 5 uur vertraging heeft.. Oftewel 8 uur te vroeg, maar dat is in ieder geval beter dan te laat, weet ik uit ervaring... Ahum!
Ik keek zo tegen die bootreis op, wat bleek dat vliegen net zo duur was en maar een uurtje ipv 24 uur. Ik had verwacht dat ik echt op zo'n local boot terecht kwam, voor iedereen die geen vliegtuig kan betalen en dat ik moest opletten voor mn spullen. Maar niks was minder waar. Het leek net een roze met witte titanic. Een super grote boot met alles erop en eraan. Ik had een cabine voor 6 personen. Ik deelde het samen met een heel lief gezinnetje met 2 boefjes, echt van die ondeugende kindjes, maar soms ook verlegen. 
Besloot om zonsondergang op het dek te gaan kijken. Pas hier viel me op, dat ik echt de enige 'niet-Filipijnse' was. Iedereen staarde me aan en je kon zien dat ze wel iets wilden vragen of zeggen, maar niet durfden. De jongens in opleiding daarentegen niet... 1 voor 1 kon ik op de foto en het leek wel of ik een celebrity was. Toen was het tijd om te eten. Dinner en breakfast zat erbij inbegrepen. dat betekende met heel de boot in de rij, aansluiten bij een bijna oneindige rij. hier stonden 2 jongere meiden voor mij te wachten en die vroegen de oren van mn kop af en vervolgens werd ik mee naar de tafel gesleurd om met hun te dineren. Ongelofelijk een meisje alleen op reis door de Filipijnen, geen vriendje, niet getrouwd. Door half Azië gereisd, gestudeerd, teveel om op te noemen. Ja...dan voel jeje wel even teveel en ook schuldig. Maar nog steeds zijn ze super blij voor je en zal je nooit iets van afgunst of iets onaardigs meemaken.
De filipijnse mensen zijn zo lief en behulpzaam en tegelijkertijd zo trots op het land, in een goede zin natuurlijk. 
Onverwachts in mijn reis toch in de Filipijnen beland. 'Maar' 3 eilandjes van het land gezien, maar wat heeft het al een indruk achtergelaten. Prachtig land, geweldige mensen en zeker de moeite waard om nog eens terug te komen, want ik ben stiekem ook verliefd geworden.......
Maar dan op het land =) hihi

Laatste week met Maartje Gili/Bali

6 mei/ 16 mei
All good things come to an end. Zo ook het reizen met onze Geraldine. Kennen jullie die nog niet? Das ons Maartje..Laatste week ook zoveel lol gehad samen en ook weer zo lekker geluierd..

Spullen nog in Singapore??

Eerst een paar dagen op Gili eiland van Indonesië. 

Daar lopen 2 vreemde Gili-mousjes rond. Aan het strand gelegen, lekker gegeten en vooral veel bijgekletst over het avontuur van alleen-reizen. Alle 2 super naar ons zin gehad, maar konden nog geen echt afscheid van elkaar nemen. Onze laatste avond daar doorgebracht met het reismaatje van Maartje, Dylan uit Engeland. Die die avond zijn ogen heeft uitgekeken en denk ik maar een paar keer met z'n oren geklapperd. Die 2 Nederlandse meiden, veranderen in hele rare meskes als ze een paar glaasjes teveel op hebben. Ik had een strapless Bh aan die steeds afzakte, een BH op je buik ziet er ook niet uit. Dus op de terugweg uit dat ding, (had wel gewoon mijn kleren aan hoor!!!!! :)) Maartje besloot als een echte vriendin, ook gezellig mee te doen. Onderweg bij tegemoetkomers gevraagd of deze BH toevallig van hun was? Van sunscreen naar sunscream.. En bij aankomst bij ons hostel wat normaal 5 minuten duurt, nu denk ik een half uur? Moesten er nog boodschappen gedaan worden en hebben we midden in de nacht ons eindelijk voorgesteld aan de onderburen. Schandalig dus. Maar je hebt maar een keer je laatste week met Geraldine.
Petronella en Geraldine hebben met hun luie reet illegaal bij elke privestrand van resorts gelegen en sliepen in kamer 5 en de sleutel ligt nog bij de receptie.
Als afsluiter hebben we nog rondgebanjerd op straat alsof het carnaval was. Op het nummer van 'I will walk 500 miles' langs terrassen gepolonaised. Paar helmen uitgeprobeerd.. Gegeten en geslapen enz.. :)
En toen was het 16 mei.....
 wat bleek dat we alle 2 rond dezelfde tijd een tussenstop zouden hebben op Kuala Lumpur. Dus het echte afscheid neemt nog niet in Bali plaats.. Dachten we..
Dus na een vluchtig kort afscheid op Bali met al wel de nodige traantjes.. 
Wat denk je lopen we elkaar helemaal mis op vliegveld. Ik was bij een heel  andere vertrekhal dan Maartje en we konden niet naar elkaar oversteken. 
Dat was echt heel jammer, die dag en de avond erna ben ik echt even ontroostbaar geweest. Besefte nu echt dat de allerleukste en beste (reis)maatje echt weg was en dat we zo'n onbeschrijfelijke geweldige tijd hebben gehad. Ik zou het zo weer overdoen. Iedere dag wel weer lachmomentjes en binnenpretjes over ons avontuur. 
Maa(r)tje nog een keer bij deze, super bedankt!!! mede dankzij jouw heb ik een onvergetelijke reis gehad door Zuid-oost Azië en ben je een nog betere vriendin van mij geworden, dat je van te voren al was :) bikkel joh!!!

Vanaf 17 mei is dus mijn avontuur in AUSTRALIA begonnen!!!!!!
Ik land op de goldcoast Queensland en vanaf daar ga ik op zoek naar een job!
Spannend....
Wordt vervolgd dus!