Werken in Oostenrijk

Hoi lieve allemaal,

Om eerst te beginnen met; Happy Newyear!! & de beste wensen voor 2014!! :-)
Hebben jullie allemaal een leuk nieuwjaar gehad? Hoop van wel!

Het heeft even geduurd om iets van me te laten horen, maar het is ook een hectische tijd geweest. Ik ga jullie proberen zo een beetje op de hoogte te houden.

1 December ben ik dus samen met een meisje uit Gemert naar Oostenrijk, Sankt-Gallenkirch gereden. Die ochtend begon het allemaal wel echt spannend te worden. Op een of andere manier had ik mijn tijd weer zo gepland, dat ik de avond ervoor nog moest beginnen met mijn koffer pakken. Keuzes maken is niet bepaald mijn sterkste punt, dus inmiddels mijn hele klerenkast geprobeerd erin te proppen, met als resultaat een koffer die voor geen mogelijkheid meer dichtgaat en dan had ik nog niet eens mn skikleding er inzitten, over schoenen nog maar niet gesproken. Dan toch weer even de altijd gerustellende mutti bellen, die me vast kan helpen met keuzes maken. 'Nou dit, dit en dit heb je niet nodig', 'Dan kies je uit deze en deze'. En uiteindelijk is het geselecteerde stapeltje toch gewoon weer terug in de koffer gekropen.. Resultaat een koffer van 40kilo die niet meer te rollen was.. En nog 2 handbagages, papa die al die kilo's bijna niet meer in de auto getild krijgt.. We reden nog net niet op 2 wielen door naar Raissa in Gemert.
Ik had Raissa nog niet gezien, dus dat zou dan de eerste keer zijn en dan meteen samen 8 uur in de auto.. Leek een beetje vreemd. Gelukkig bij de eerste keer was het ijs al snel gebroken, wanneer de kofferbak open ging.. 'O gelukkig je hebt ook zoveel bij!'. De achterbanken in de auto platgegooid voor al de bagage en nog was het stapelen met zn 2e.
Nog een koppie koffie en dan moesten we weer Afscheid nemen van vati, mutti, bruder und schwester. Vond het deze keer minder moeilijk als andere keren, misschien de gedachte dat je niet zo ver van huis bent. Leuk is anders!! 
Nog een keertje toeteren en zwaaien.. En we waren op weg naar Ostereich!
Het klikte meteen en we hadden al echt lol in de auto, want wij dachten met onze overbeladen auto mensen in te halen, maar door de kilo's kwamen we de berg niet harder over als 80km/h dat een fiat panda ons nog voorbij raced. Ook reden we zonder tomtom en was het bij iedere afslag twijfelen of we die zouden nemen. Een keer wisten we dat we de verkeerde afslag namen, dus zo snel mogelijk de eerstvolgende weg weer terug de snelweg op. Maar op het moment dat we die weg op willen rijden, kijken we elkaar aan... Is dit niet tegen de richting in?! Want bij ons staat heel duidelijk 'pas op' maar hier niet. Toch maar gevaarlijk snel in zn achteruit en wegwezen. Gelukkig bleek achteraf wel de goede weg te zijn, maar ik denk dat ik jullie wel heb overtuigd dat het op zich al een avontuur was om in Oostenrijk te komen...
Uiteindelijk 8 uur opgereden en we waren veilig gearriveerd in Sankt-Gallenkirch Montafon.
Een hele gezellige kennismakings avond gehad met het team en de volgende dag zou het harde werken meteen beginnen. In het begin vooral veel schoonmaak van de appartementen. (Voor degene die benieuwd zijn appartement Laijola, in gaschurn).
Ook een beetje oefenen in het restaurant en in de bar voordat het echte werk gaat beginnen. Had er al helemaal zin in!
Alhoewel het allemaal niet zo wilde vlotten. Onze leidinggevende zijn samen voor de eerste keer dit avontuur aan gegaan maar echt zonder hotelmanagement ervaring. Dus er waren zoveel dingen waar we tegenaan liepen of wat fout ging, of waar we echt leiding of begeleiding bij nodig hadden... Maar niet gegeven werd. Dit heeft dus 3 weken voortgezet, waardoor we allemaal sterker het gevoel kregen; Wat doen we nog hier? En voor wie doen we het? Iedereen liep op zn tenen en natuurlijk zijn we gekomen om te werken, maar ook voor ons plezier en die was buiten de vrije tijd om ver te vinden (in een werkweek van 50uur!) Daarbij kwam kijken dat Raissa door samenloop van omstandigheden moest vertrekken, ik kwam die week ziek op bed te liggen met longonsteking.. Dat ik besloot morgen zeg ik dat ik;stop!
Dat was net voor de kerst. Natuurlijk kon ik dat niet maken en zijn reactie was dan ook dat ik zeker niet nu in het hoogseizoen kon opstappen. Inmiddels was ik al 3 weken 24/7 met mn collega's dat ik het voor hun ook zeker nog wilde proberen, omdat hun anders nog meer uren moesten opvangen. 
Mijn oom en neef waren op de hoogte dat ik het niet zo naar mn zin had en besloten spontaan naar Oostenrijk te rijden om me daar te verrassen. Die dagen hebben me zo goed gedaan en ik was weer klaar om vol goede moed het seizoen af te maken. Want als ik dan weer goed ga nadenken... Het is overal iets. En nog steeds als ik uit het raam kijk, zo prachtig uitzicht, hele lieve gasten, het werk als het goed verloopt is erg leuk. Maar ja wat wil je... Je bent ook wel verwend als je bij de Zusters van Liefde hebt gewerkt :-)
De kerstdagen kwamen eraan, gezellige kerstmuziek, mooie versieringen.. Sneeuwvlokjes. Alle voorbereidingen werden getroffen voor een grote opkomst met kerstavond. Alle appartementen zijn volgeboekt. Komen de leidinggevende met de boodschap, totaal uit het niks. 'We stoppen ermee en zaterdag zijn we weg'.Dus in de grootse drukte, besloten hun als leidinggevende te vertrekken. We waren allemaal helemaal verbaasd en voelde ons vooral ook in de steek gelaten. Daarbij kwam kijken dat ik ook echt teleurgesteld was in haar, omdat ik tenslotte via haar hier terecht ben gekomen. Neemt niet weg dat het wel de beste beslissing was, het  had vroeg of laat toch moeten gebeuren, maar dit was geen goede timing!
Dus....... Gelukkig heeft al die ellende ons als team dichterbij elkaar gebracht en het nieuwe jaar zijn we begonnen met een 'grote grouphug' en we gaan proberen om er het beste uit te halen in deze chaos. Valt niet altijd mee omdat nu 150 uur openstaan die normaal ook opgevuld worden door 3 extra medewerkers.

Nu lijkt het of het alleen maar ellende is. Natuurlijk niet!!! Maar het was echt even een hectische tijd, met hele onverwachte ook niet leuke verrassingen.

Nu is het weer tijd voor leuke dingetjes. Het plaatsje is echt prachtig. Een knus dorpje midden in het dal. Vooral s avonds als je na je werk naar huis gaat, lijkt net of je in een levend kerstdorp bent. Mooie besneeuwde berg, skiliftjes, mooie huisjes, overal versiert met verlichting. Mensen zijn heel vriendelijk. Mijn Duits wil dan nog niet zo vorderen. Als je me zou filmen bij de receptie is het een mix van Duits, Nederlands en Engels, erg duidelijk voor de gasten ook  ;-)
Ook het skigebied en de pistes zijn erg mooi!! We hebben afgelopen tijd prachtig weer gehad, afwisseling van zon en sneeuw. Buiten de pistes om heb ik mijn thermisch ondergoed niet veel nodig gehad. De apres ski die bevalt ook wel goed :-) 
Zo goed dat ik na Nieuwjaar het ontbijt mocht serveren. Na een kort nachtje, Met mijn slaaphoofd mocht ik broodjes gaan bakken. wonder boven wonder is dat allemaal goed gegaan. Alles stond netjes op tijd klaar. De thee wordt verwarmd in de grote zelfservice kan, koffie en de croissantjses ook klaar. Toch rook ik nog steeds de Gluhwein in het restaurant, wat we met oudjaarsavond serveerden. Ik dacht, zal wel aan mij liggen. Op een gegevend moment komt er een gast naar mij lopen met de vraag: 'hebben jullie ook gewone thee?'. Ja natuurlijk meneer.. Dat zit in die grote kan.
Waarop die man antwoord: 'bedankt, maar het is nog een beetje vroeg voor gluhwein'.... Oepsie hahahhah

Ik denk dat dit wel een leuk moment is om te stoppen. Het was een lang verhaal, Mar dan hedde ok wa he

Heel veel groetjes vanuit de bergen in Oostenrijk!

en tot de volgende :-)!!!

Xxx Iris